sulat mula baao

lumaban ako

tumakbo, lumayo, tumakas

pilit akong nagpumiglas

at kumawala sa nanakop na damdamin

lumimot sapagkat di na maibabalik ang isang kahapon

subalit bigo ako

sapagkat napansin

ko na lamanag na tinatahak ko ang daang pabalik

sa piling mo

alam kong lason ako

asidong sisira sa pangarap 

sa buhay

sa bukas

pero di ko magawang tumiwalag 

sa dikta ng isip at pagkamakasarili

subalit mali ba ang ibigin ka

at mali rin ang ibigin ako

hindi ko kayang kumawala

sa brasong mong kulungan

tinutunaw nito ang lahat na pagtanggi ko
ng pag-ayaw

talo ako..

alipin mo ako

sunod-sunuran  at di magawang tumutol.....

kahapon nakatitig sa akin 

ang anak mong walong taong gulang

di ko mabasa   ang laman ng kanyang titig
di ko matukoy kong
saya

suklam,
galit
o tuya!

may pumatak na luha sa kanyang mga munting mata
pababa iyon sa munting pisngi

nakikiusap marahil ang mga luha niya

na ang lason konmg pag-ibig 

supilin na

di dahil para sa kanyanag ina

sa malayong bayan nagpapalila

kundi para sa pangarap niya
para sa kinabukasan niya

hindi ako makatitig........

nanghina ako

nalito
at napansin ko na lamang na ako'y umiiyak..